Samen 
kinderloos... samen sterk.


Kinderloosheid is een breed begrip. Naast ongewenste kinderloosheid - wat inhoudt dat je als vrouw niet zwanger bent geworden na verschillende medische trajecten - is er ook ongewilde kinderloosheid, voor mensen die geen wens hebben om kinderen te krijgen.  Kinderloosheid komt veel voor maar is nog steeds niet maatschappelijk geaccepteerd, of "normaal". En dat mag/moet veranderen. Het gaat niet om medelijden en ook niet altijd om verdriet, maar het verdient hoe dan ook respect. We delen graag ons persoonlijke verhaal met je. 

Dit is óns verhaal!

Kim

Ik kon het accepteren en er in berusten, maar dat duurde wel even.

Na jaren "proberen" besloten Joep en ik kinderloos te blijven. Het IUI-traject (kunstmatige inseminatie) dat we volgden sloeg niet aan en bij andere behandelingen hadden we geen goed gevoel. En toen? 

Als je "besluit" om ongewenst kinderloos te blijven is dat niet iets waar je meteen in berust. Nog jarenlang kreeg ik de vraag of ik kinderen had of wilde, zag ik mensen om me heen zwanger worden en deed het pijn dat het ons niet was gelukt. Op social media ontvolgde ik meiden die zwanger waren omdat dat te pijnlijk was, en dat deed ik nog zeker vijf jaar na ons besluit. Berusten in iets waar je altijd van hebt gedroomd is lastig, maar hoe cliché ook: het leven gaat echt door en ik gun iedereen dat leuke leven te (her)vinden.

Mijn eigen, uitgebreide verhaal staat beschreven in You got this maar ik heb ook andere vrouwen gevraagd om hún verhaal te delen. Je leest ze hieronder. 

Karin

... alsof 'nee' geen optie was.

Zo rond mijn dertigste kwam steeds vaker plompverloren de vraag ‘willen jullie geen kinderen?’. Het klonk op voorhand alsof ‘nee’ geen optie was.


Ik realiseerde me toen pas hoe persoonlijk die vraag was. Omdat wij er nog niet uit waren, omdat ik twijfelde of moedergevoelens niet een mythe waren (vrij naar De mythe van het moederschap van Elisabeth Badinter uit 1980), omdat onze kinderwens niet zo hevig was als anderen om ons heen. En omdat ik elke maand ook een klein beetje opluchting voelde als ‘het niet was gelukt’. Zeer persoonlijk dus. Niet iets voor tijdens de afwas of een ritje in de auto.

Later kwam daar de vraag ‘hebben jullie geen kinderen?’ voor in de plaats. Heel af en toe was die vraag open, neutraal. En voelde ik de ruimte om wat meer te vertellen dat die ene ‘nee’. Ik kromp van binnen in elkaar als ik lachend zei: ‘Nee, maar wel twee katten’. Ja, tuurlijk, bevestig het ‘vrouw-zonder-kind-wordt-kattenvrouwtje’-cliché nog even. Net als mijn opmerking ‘maar ik vind kinderen wel heel leuk, hoor!’. Ik hoorde het meer kindvrije mensen om me heen zeggen. Een soort disclaimer.


Als duidelijk werd dat ik geen moeder was, vonden mensen dat geregeld zielig. Of niet zielig, ze gingen ervanuit dat ik er vast wel verdrietig om zou zijn. En ja, dat was ik misschien in de eerste weken nadat duidelijk werd dat we ik geen moeder zou worden. Maar was dat echt mijn verdriet? Of was dat meer om het feit dat ik niet in het standaard plaatje zou passen? Dat ik altijd ‘een ander verhaal’ zou hebben? Ouder worden lijkt zo vanzelfsprekend, verdriet om kinderloos zijn ook.


Kindvrij zijn heeft enorm veel voordelen. Ik hoef ze niet allemaal op te sommen. En nee, mijn leven is niet alleen maar gevuld met reizen, tot laat in de nacht tafelen en alleen maar aan mezelf denken. Ik realiseer me – ook weer na het lezen van Kims verhaal (ik was haar redacteur) – dat het heel pijnlijk kan zijn als je graag moeder had willen worden, maar dat niet lukt.


Maar ik hoop ook dat mensen die geen kinderen hebben  om wat voor reden dan ook – en hier niet verdrietig om zijn, zich vrij voelen om dit te delen. Want niet iedereen wil kinderen hebben. En niet iedereen treurt om kinderloos zijn.

Annelies

Een gevoel van minderwaardigheid.

Jarenlang heb ik me minder waard gevoeld. Alsof ik niet helemaal meedraaide in de maatschappij. De maatschappij die zo volledig draait op het gezinsleven. Op het perfecte plaatje van huisje, boompje, beestje.


Mijn man en ik hebben 10 jaar lang geprobeerd kinderen te krijgen. Na de eerste spontane zwangerschap, die eindigde in een miskraam, ben ik met hulp van medische behandelingen nog 6x zwanger geraakt. Allemaal geëindigd in een miskraam. Toen we besloten dat het genoeg was geweest en we uit het medische traject stapten, raakte ik een paar maanden later nóg een keer op de natuurlijke manier in verwachting, wat ook weer eindigde in een miskraam. Op een soort van misplaatste manier was de cirkel rond.

Gedurende deze hele periode, en nog lange tijd erna, heb ik me minder waard gevoeld. Omdat ik niet in het hokje paste van ‘hoe het eigenlijk hoort’. Hierdoor lag voor mij vooral de nadruk op datgene wat er miste en zag ik lange tijd niet wat er wél was. Stap voor stap ben ik het leven wat ik zonder kinderen had, gaan waarderen. Ik merkte dat ik steeds vaker dacht “oh dat werkt bij ons anders” en dan juist in positieve zin. Zoals de voor de hand liggende dingen als uit eten kunnen wanneer je dat zelf wilt, buiten de schoolvakanties om met vakantie gaan. Het lijken misschien kleine dingen, maar ze brachten en brengen mij een groot gevoel van vrijheid. 

In alle jaren dat ik in het medische traject zat, frustreerde het me dat ik geen verhalen hoorde van andere vrouwen zonder kinderen. Lange tijd heb ik me daardoor eenzaam gevoeld en in de minderheid. Niet mee kunnen praten over dat ene onderwerp waar juist bijna iedereen graag over praat… Totdat ik me realiseerde dat ik me hierover wel kon blijven frustreren, maar ik kon er ook zelf wat aan doen! Dit was het begin van KindVrijLeven: een online community voor kindvrije vrouwen. De community is dé plek waar kindvrije vrouwen oordeelloos hun verhaal kunnen delen, nieuwe kindvrije vriendinnen kunnen ontmoeten, af en toe eens flink mogen twijfelen of balen en zeker ook hun kindvrije leven kunnen vieren! Ook lees je op de website mooie verhalen van vrouwen zonder kinderen.  


Met KindVrijLeven hoop ik verandering te brengen in het taboe wat heerst over het leven van vrouwen zonder kinderen. De waarde van een vrouw hangt niet af van het feit of ze wel of geen kinderen heeft gekregen. Het wordt tijd dat we het kindvrije leven net zo normaal gaan zien als een leven met kinderen.

Judith

Nee, wij zijn niet zielig of raar.


Kerst 2019| Tijdens het dessert videobelt mijn broer met vrouw en kind vanuit een hotelkamer in Jordanie. Ik zie stralende gezichten. Mijn nichtje draagt een vestje: hoera, ik word grote zus. Ik houd me groot en ben blij voor ze, maar zodra we ophangen breek ik in duizend stukjes.


Ik huil als een dier, mijn schoonmoeder en mijn vriend houden me vast. Waarom krijgt iedereen om ons heen kinderen en blijven wij met lege armen achter? Het is de wachtmaand na de tweede IVF-poging en ik besluit dan en daar: ik stop! Ik kan het mentaal niet meer aan. Mijn leven staat al zo lang op pauze, in afwachting van iets dat nooit zal komen. Ik kap ermee. Ik wil leven.

Ik ben geen moeder geworden maar dat maakt mij niet minder vrouw, geen slachtoffer of zielig persoon. Ik ben een sterke vrouw, neem verantwoordelijkheid voor mijn leven en voor mijn eigen geluk. Inmiddels ben ik ook echt gelukkig met mijn leven als vrouw zonder kinderen (ja het bestaat echt!) en prijs ik me gelukkig met datgene wat er wel is.


Mijn gevoelens neem ik bloedserieus, alles mag er zijn. Die dag dat ik het moeilijk heb en de dag dat ik zo blij en gelukkig ben. Ik zorg voor mezelf. Zo boek ik bijvoorbeeld een massage als er een geboortekaartje op de mat valt of kus ik mezelf op een moeilijk moment als teken van steun. Ik weet wat ik moet doen om me weer goed te voelen.


Nu heb ik nieuwe vriendinnen, zonder kinderen. We hebben aan een half woord genoeg. Ik ontspan regelmatig in de sauna, lees boeken bij de vleet, doe die leuke cursus, heb tijd voor mijn partner en volg mijn hart. Ik geniet oprecht en bewust van het leven en alle dingen die het mij te bieden heeft. Ik kende maar één andere vrouw die net als ik ongewenst kinderloos is. Hoe kan dat? Eén op de tien vrouwen (40+) is ongewenst kinderloos (cbs). Waar zijn ze? Het taboe dat er schijnbaar nog heerst op kinderloosheid, de grote plek die happy families innemen in reclames, gesprekken en voorstelrondjes. Nee, wij zijn niet zielig of raar.

Het werd mijn missie om andere vrouwen te laten ervaren dat je als vrouw zonder kinderen prima een gelukkig leven kan leiden. Ik coach vrouwen naar hun eigen manier van gelukkig leven. Stuk voor stuk zijn dit prachtige en krachtige vrouwen die de wereld zoveel te bieden hebben. En dat mag gezien worden! Zie www.stresslessacademy.nl voor meer info


Met trots geef ik op mijn eigen wijze het leven door. Ik geniet van het leven, precies zoals het is!

Heb je een vraag? 

Get in touch!

Privacy policy

OK